Przekładnia hydrokinetyczna składa się z:

• Wirnika pompy zintegrowanego z zewnętrzną obudową, kręcąca się razem z kołem zamachowym silnika
• Wirnika turbiny obracającego się niezależnie od wirnika pompy i połączonego z głównym wałkiem skrzyni biegów poprzez wał turbiny
• Kierownicy znajdującej się między wirnikami pompy i turbiny i unieruchomionej na osi przykręconej do obudowy skrzyni biegów

Przestrzeń między wirnikami pompy i turbiny wypełniona jest olejem. Wirnik pompy kręci się z tymi samymi obrotami co silnik. Łopatki wirnika pompy pchają olej na łopatki turbiny, zmuszając ją do obracania. Olej przepływa przez kierownicę i powraca do pompy.

Ponieważ kierownica zamocowana jest do obudowy skrzyni biegów, powstaje efekt przełożenia hydrokinetycznego. Kiedy wirnik pompy kręci się z dużymi obrotami, a wirnik turbiny stoi, efekt przełożenia jest maksymalny. W takich warunkach moment na wyjściu ze zmiennika jest nawet do trzech razy wyższy niż na wejściu. Jest to efekt pożądany, ponieważ otrzymujemy maksymalny moment wtedy, gdy go najbardziej potrzebujemy, np. wtedy kiedy zagłębiamy łyżkę w urobek lub startujemy z dużym ładunkiem.

Efekt przełożenia ma, niestety, wpływ na obniżenie prędkości wirnika turbiny. Kiedy obydwa wirniki mają prawie jednakową prędkość, moment przenoszony przez zmiennik jest równy zeru. Wykorzystanie zmiennika momentu wynosi maksymalnie 85%.